Rozdział 2

Spojrzałam się na ochroniarza który stał i się na mnie patrzył. Zamurowało mnie, mój ojczym podszedł do ochroniarza:
-Jakiś problem?
-Nie, po prostu jest proszona z powrotem. - uśmiechnął się i poszedł. W jednym momencie dostałam sekundowego zawału serca, gdy położyłam rękę na mojej kieszeni. Była pusta. Mój iPhone gdzieś sobie leżał. Nikt nie mógł zobaczyć co w nim jest, moje zdjęcia, i nagrania, o Boże.
-Zaraz wracam. - powiedziałam rodzicom. Dogoniłam ochroniarza i powoli za nim szłam. 
A co jeśli ktoś znalazł mój telefon i przegląda sobie moje nagrania? I jak gdzieś je opublikują? O Jezu jestem skończona. Przeklinałam siebie w duchu. Ochroniarz stanął i otworzył drzwi przede mną. Może ktoś znalazł? Ale.. zaraz, skąd by ktoś mógł wiedzieć, że to mój telefon. Bałam się jak nigdy. Weszłam przez otworzone drzwi i spojrzałam na grupkę ludzi która wpatrywała się na mnie jak w zaczarowaną.
-Uhm.. - powiedziałam.
-Znaleźliśmy twój telefon. Widziałem jak Ci wypadał, gdy wychodziłaś. - powiedział Justin.
-Chwała Bogu.
-Pilnuj go następnym razem.
Patrzyłam jak wyciąga mój telefon z kieszeni. Pewnie teraz miliony dziewczyn zazdrościłyby mi, że Justin Bieber trzymał mój telefon w swojej kieszeni. Podeszłam do niego i prawie wyrwałam mój telefon z jego rąk. Ten tylko na mnie spojrzał z nie do wierzeniem. Po chwili zorientowałam się jakie to musiało być chamskie, że mu tak go wyrwałam. Spojrzał na mnie krzywo i się odwrócił.
-Ja, dziękuje, że mi go oddałeś. Mam tam prywatne zdjęcia i filmiki, i się trochę wystraszyłam. - powiedziałam do niego, płynnie po angielsku.
-Widzę, że dobrze znasz angielski. Nie ma za co. - spojrzał na mnie z uniesionymi brwiami i uśmiechem.
-Ehm, no tak. I ten.. No to ja, dziękuje jeszcze raz. - zwinęłam usta w cienką linię i idąc do tyłu wyszłam, posyłając jedynie nieśmiały uśmiech.
Czy to było dziwne, że czułam motyle w brzuchu?
Podeszłam do mojej uśmiechniętej rodzinki, i razem z nimi wsiadłam do samochodu. Moja siostra siostra cały czas miała smajla na twarzy. Widziałam zaniepokojenie na twarzy mojej mamy. Zmarszczyłam brwi.
-Mamo wszystko w porządku? - spytałam.
-Porozmawiamy w domu.
"Porozmawiamy w domu" Czyli coś się stało, zawsze tak mówiła gdy była o coś zła. Bałam się, mam 19 lat, a zachowuję się jak dziecko, bojąc się mamy. 
Dojechaliśmy na miejsce. Wyszłam niepewnie z samochodu. Samantha mnie wyprzedziła i zaczęła biec do domu. Pewnie chciała wstawić swoje zdjęcie z Justinem na twittera i facebooka. Szłam powolnym krokiem. Zdjęłam buty i poszłam do kuchni. Mama opierała się o blat.
-Dzwonił do mnie twój ojciec. - powiedziała.
Moje źrenice w sekundzie się rozszerzyły gdy moja mama wspomniała o moim ojcu. Nie widziałam go od 5 lat.
-Gdzie on jest?
-W Stanach Zjednoczonych.
-Jakim cudem? - spytałam z nie do wierzeniem.
-Tak. Ma tam pracę, żonę.
-Dobra, po co dzwonił?
-Pytał o was.
Zdziwiło mnie, że dzwonił i pytał o nas. Po tym jak rozwiódł się z moją mamą - 5 lat temu - nie odezwał się ani słowem, jedyny gest od niego to były pieniążki które wpływały na konto mojej mamy. Myślałam, że wyjechał do Gdańska - tak jak mówił, a nie do USA.
-O co dokładnie? - siadłam na krześle.
-Co u was, jak zdrowie, jakie oceny.
-Nareszcie zaczął się interesować. - westchnęłam.
-Chciał, żebyście do niego jechały.
-Kiedy? - spojrzałam się na nią, bawiąc się końcówkami włosów.
-Za niedługo.
-Jak? Jak Samantha ma szkołę? Po za tym.. Ja nie chcę do niego jechać.
-Jasmine.. To twój ojciec.
-Tak, ale dopiero 5 latach przypomniało mu się, że ma córki. - momentalnie zrobiło mi się smutno.
-Musisz jechać. - pogłaskała mnie po głowie.
~~ 
Usiadłam u siebie na łóżku. Nie chciałam jechać, pomimo, że wylot do USA był jednym z największych moich marzeń. Pomyślałam sobie o ojcu, jaką kiedyś byliśmy szczęśliwą rodziną, ale rodzice się rozwiedli, i wszystko się skończyło. Był kochanym ojcem. Otworzyłam laptopa i weszłam na twittera, to co zobaczyłam zatkało mnie.
"Jak taka laska mogła odmówić? Trzeba być psychicznie chorym"
"Co za jeb$%# dała swojej siostrze szanse, mogła dać innym"
"JAKA GŁUPIA, dobrze, że nie poszła, jest za brzydka"
I setki innych hejtów na mnie. Spojrzałam na ekran jeszcze raz, i schowałam swoją twarz w moje dłonie. Dlaczego jestem hejtowana, za to, że oddałam mojej siostrze szansę spotkania Justina blisko? Chwyciłam się za czoło i zaczęłam czytać dalsze hejty na mnie. Spojrzałam w lewy bok twittera, na trendy. Były trzy hasła.
"Jasmine" "One less lonely girl" "Poland" Czyli teraz cały świat będzie mnie hejtował? Załamałam się.


~~

10 komentarzy = Następny rozdział.
Niesamowity nagłówek zrobiła niesamowita @suzannerauhl